Kalighat sanatı 19. y.y.’da Hindistan’ın Batı Bengal bölgesinde Kalküta’da bulunan Kalighat Kali Tapınağı çevresinde ortaya çıkmıştır. Tanrı, Hindu tanrıları ve diğer mitolojik karakterlerden çeşitli temaları yansıtacak şekilde Kalighat resim geliştirilmiştir.
19. y.y.’da tek sanat okulu kırsal kesimde popüler olan süsleme sanatının geliştiği Bengal’deki geleneksel sanat okulu idi. Bu süslemeler kıyafetlerin üzerilerine yapılıyordu ve tanrıları, tanrıçaları ve Rama Charita Manas gibi destanlardan sahneleri betimliyordu. Kalighat sanatçıları köy köy gezen ve gezerken de süslemelerini yanlarında taşıyan, destanlardan betimledikleri sahneleri şarkı gibi söyleyen köylülerden oluşuyordu. Bu sanatçılara Patuas veya Kıyafet Ressamları deniyordu.
Bu arada ülkedeki yerleşik İngilizler açıkça sanat, edebiyat ve müziğe ilgilerini göstermeye başlamışlar ve Hindu sanatçılara Avrupa tarzı eğitim veren enstitüler kurmuşlardır. Kalküta Sanat Okulu da bunlardan biridir ve Patuasları şehre çekmiştir.
Başlangıçta bu artistler dini resimlere talebin olduğu Kalighat Tapınağı çevresinde yoğunlaşmışlardı. Gitgide yeni teknikler öğrenmeye başladılar ve bu teknikler sayesinde daha çok kazanacaklarının farkına vardılar, yeni formlar geliştirdiler ve böylece Kalighat Sanatı doğmuş oldu.
Kalighat sanatçıları kendilerini dini tasvirlerle sınırlandırmadılar, yaptıkları resimler turistlerin oldukça ilgisini çekerken, güncel olaylar da resimlerine konu olmaya başladı. Zamanla sanatçılar seküler konular ve karakterler konu edindiler ve bu sayede bağımsızlık hareketinde rol oynadılar. Tasvir ettikleri karakterler arasında Rani Lakshmibai, Kerbela imamı Hüseyin’in meşhur atı Düldül de vardı.
Kalighat sanatçıları için önemli bir eşik noktası yaptıkları basit resim ve çizimlerin litografi (taş baskı sanatı) tarafından yeniden üretilmesi oldu, sonra bu ürünler elle boyandı. Bu trend 20. y.y.’ın başlarına kadar devam etti ve müzelerde ve özel koleksiyonlarda yer edinmeye başladı.
diyaBlog 